پرچم ایران

زندگی، پرچمِ سه رنگِ توست
سبز و سُرخ و سپید و رنگِ خدا
دست اِبلیسیان بُریده از آن
چونکه الله دارد و شهدا
سبز یعنی، شکُفتنِ ایمان
وسطِ دشتِ مین و دستِ جُدا
سبز یعنی، که سبز خواهد شد
لاله های وطن، به دستِ خدا
سبز یعنی، سرِ سلیمانی
سبز شد، در میانه ی میدان
سُرخ یعنی، شُعاعِ خونی که
لاله روئیده در میانه ی آن
نُقطه ی اوجِ پرچمِ ایران
پوشِشِ قُلّه ی دماوند است
رنگِ روی سپیدِ رزمنده
آن دَمی که میانِ اَروَند است
روسپیدیِ قاسمِ فاتح
وقتی از جَنگِ سرد برگشته
در دفاعِ مُقَدّس و حذف

داعِشِ سرنگون و سرگَشته
سُرخ یعنی سرِ شهیدی که
تیر و تَرکِش به خون کشید آن را
زیرِ رَگبار و بُمب و خمپاره
کَرد تقدیمِ پرچَمَش جان را
رنگِ خون، رنگِ صُلح و آزادی
رنگِ سبزی که رنگِ آبادیست
از تو آباد شد وطن بی شک
سبزیِ تو نِمادِ آزادیست
کشورِ عشق و جنگ و آزادی
کشورم ای بهانه ی قاسم
نقطه ی عطفِ رنگ های توست
رفتنِ فاتحانه ی قاسم
کاش میشد به خاکِ کِرمانَت
بوسه زد، روی مَقبَر قاسِم
من به قربانِ قَد و بالایش
سر فدای تن و سرِ قاسم
شعرِ من در تو شکل می گیرَد
وطنم سرزمینِ اجدادم
نسلِ من از تبارِ سِیّدعلی
در رَهِ توست، بُغض و فریادم

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه

موضوعات مرتبط: آمنه نقدی پور، کتاب یک جفت پای دار، شعر وطنی، شعر ایران آمنه نقدی پور، آمنه نقدیپور
برچسب‌ها: حاج قاسم سلیمانی, شعر برای دهه فجر, ۲۲ بهمن, شعر در موردایران