چه سخته اینکه شاعر باشی اما
همه شعرات با غـم کـوک باشه
میون گرمیـه احساس ِ عشقت
زمستون با دلت هم کوک باشه

قـد ِ هفـت آسمـون، لای سکـوتـت
واسه عشقت توو قلبت حرف باشه
بشینی رو به روش امـا یـه لحظـه
یـه حلقـه، رشـته حرفاتـو بپـاشـه

چه سخته لحظه هایی که، گلوتُ بغض می گیره
یـه رؤیا رنگ می بازه، دلـت از غصه می میره

چـه سختـه عشـق لای خاطراتت
یه قلب ِ زخـم خــورده جـا بـذاره
کسی که عشقو از چشمات فهمید
روو قـلبـت بــی اراده پــا بـذاره

دلشـــوره می گیـــری از بـازی ِ دنیــــا
کوتاهی از چـی بود، تقدیـر یا تردیـد؟
تکرار ِ این قصـه با اینکه ممکن نیس
فرصت بـِده ای عشق، دیگه بسه تهدید
قسمت نبود امـا فرصت بــِده ای عشق
به عاشقی که شـک احساسش ُ بلعیــد

ترانه سرا: آمنه نقدی پور

برچسب‌ها: شعر, ترانه, ترانه جدید, ترانه اجرا نشده, ترانه سرا