نهنگِ ایرانی

ای قافله برخیز، که هنگامه ی جنگ است
هنگامه ی پیکار و نه هنگامِ درنگ است
باید که به پا خاست، در این مخمصه بازار
اینجا که دلِ مردمش از ظلم به تنگ است
اینجا که همه دیو و ددان، دست به دَستند
شیطان، اَبَر قدرتِ این عرصه ی ننگ است
خونریز و پلید و پُرِ تزویر و هیاهو
طغیان گر و اِغواگر و مَطرود و هَشَنگ است
در توطئه و سلطه و اِشغالِ جهان است
شادیم از این باب، که افتاده و لَنگ است
هر قدر که بی رحم و شقی هست ولیکن
در رو به رویش لشکر و شیر و یَل و هَنگَ ست
ما شیردلان ترس ز تزویر نداریم
در بیشه ی ما شیرِ نر و گرگ و پَلَنگ است
شیطان که به ما می رسد از ترس گریزد
از هیبت و از شوکتِ ما رانده ز سنگ است
شیطانِ کبیر است و ولی موقعِ دیدار
از پا فِتَد و بُزدل و پُر حیله و رَنگ است
از سلطه گرِ بی سر و پا، باک نداریم
سگ ماهی اگر هست، ایران چو نَهَنگ است
گفتیم خدا هست و شهادت به رَهِ او
با خصمِ شیاطین، چه زیبا و قشنگ است
از جان و سَر و زندگی و عشق گذشتیم
بُردیم و در این بُرد دلِ ما چو تفنگ است

شاعر: آمنه نقدی پور

از کتاب قاسمانه